"تهاجم فرهنگی، مثل خودِ کار فرهنگی، اقدامِ آرام و بی سروصدایی است. یکی از راه های تهاجم فرهنگی، این بوده است که سعی کنند جوانان مؤمن را از پایبندی های متعصّبانه به ایمان، که همان عواملی است که یک تمدّن را نگه میدارد، منصرف کنند. همان کاری را که در اندلس، در قرن های گذشته کردند. یعنی جوانان را در عالم، به فساد و شهوترانی و میگساری و این چیزها مشغول کردند. این کار، حالا هم انجام میگیرد. اگر شما ملت و عناصر فرهنگی بیدار نباشید، خدای نخواسته، آن وقتی در میآید که دیگر قابل علاج نیست! جوان جبهه رفته ما را اگر محاصره کردند، اگر اوّل یک ویدئو در اختیارش گذاشتند و بعد او را به تماشای فیلم های جنسی وقیح وادار کردند، شهوت او را تحریک کردند و بعد او را به چند مجلس کشاندند، چه خواهد شد؟! وقتی تشکیلاتی وجود داشته باشد، جوان را در اوج نیروی جوانی، فاسد میکنند. و حالا دشمن این کار را میکند". (امام ای، ۲۱ مرداد ۱۳۷۱)
زنگ خطر تهاجم فرهنگی که اندکی پس از هشت سال جنگ تحمیلی توسط قطب بصیر نظام جمهوری اسلامی ایران زده شد، اکنون تا قتل عام فرهنگی مسیر خود را هموار کرده است و این امری که خواب را از چشم علمدار فرهنگی ما ربوده، لالایی شیرین عده ای از مسئولین شده است.
امروزه آندلسیزاسیون توسط ابرهای سیاه صهیونیستی، آسمان کشور ما را احاطه کرده است و به سرعت نور در حال تخریب بنیان عقیدتی- فرهنگی و نهایتاً ابتذال فرهنگی به خصوص با استفاده از فضای مجازی کشور است و در این رعد و برق های مهیب فرهنگی کشور، شورای عالی فضای مجازی، دولت محترم، قوه قضاییه و قوه مقننه برای نابودی این جنگ افزارهای اینترنتی-صهیونیستی چه کرده اند؟
ادامه مطلب
درباره این سایت