علم نامحدود خداوند، تمام عالم هستی را شامل میشود. لذا ذرّه ای در عالم، از علم او پوشیده نیست. علم او بر ازل و ابد یکسان است:
* وَ عِنْدَهُ مَفاتِحُ الْغَیْبِ لا یَعْلَمُها إِلاَّ هُوَ وَ یَعْلَمُ ما فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ؛ کلیدهای غیب تنها نزد اوست؛ جز او کسی آن را نمیداند. آنچه را در خشکی و دریاست میداند. انعام: ۵۹»
* لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ وَ هُوَ السَّمیعُ الْبَصیرُ؛ هیچ چیز مانند او نیست. او شنوا و بینا است [و چیزی در عالم از او مخفی نیست]. شوری: ۱۱»
خداوند میفرماید:
* إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ؛ فرمان خداوند چنین است که هرگاه چیزی را اراده کند، تنها میگوید: موجود باش؛ آن نیز بیدرنگ موجود میشود. یس: ۸۲»
قدرت خداوند از هر نظر نامحدود است و هر امر ممکنی را شامل میشود. هر زمان اراده کند، انجام میدهد و هر زمان اراده محو و نابودی چیزی کند، از بین میرود؛ یعنی قدرت او توأم با مشیّت و اختیار است:
* تَبارَکَ الَّذی بِیَدِهِ الْمُلْکُ وَ هُوَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ؛ بزرگوار و متعالی است خداوندی که فرمانروایی، قدرت و حکومت جهان هستی به دست اوست و بر هر چیزی تواناست. ملک: ۱»
واجب الوجود، وجودی است که هستی او عین ذات اوست. بنابراین خداوند ازلی و ابدی است.
حضرت علی علیه السلام در نهج البلاغه میفرمایند: خداوند اوّلی است که قبل ندارد تا چیزی قبل از او باشد و آخری است که بعد ندارد تا چیزی بعد از آن باشد.
ادامه مطلب
درباره این سایت